تحقیق در مورد قازچهای سمی

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل : .doc ( قابل ویرایش و آماده پرینت )

تعداد صفحه : 16 صفحه

قسمتی از متن .doc :

مسموم کنندگی قارچ ها:

مسموم کنندگی قارچ یک معضل و نگرانی در سرتاسر جهان است. مصرف روزافزون قارچ ها به عنوان جزء اصلی و سازنده رژیم غذایی مواد آلی به منظور درمان های جایگزین و به وسیله کودکان بی سرپرست بویژه به منظور توجه به مسمومیت قارچی به جساب می آید. در حالی که خوردن اکثر قارچ ها موجب مسمومیت نمی شود. اما امکان کشنده و مهلک بودن و مسموم کنندگی قارچ ها وجود دارد. شیوع سمی شدن قارچ ها در قله های آمریکا مطابق با قارچ های ناحیه ای وجود دارد که به صورت معضلی رشد می کنند و این مورد معمولاً در ساحل کشورهای غربی افزایش یافته است. این سموم اغلب از راه خوردن وارد بدن می شوند اما تزریق داخل رگی توکسین قارچ و افشره هاگ قارچ نیز گزارش شده است. سمی بودن قارچ ها ممکن است مطابق توکسین و نحوه ارائه پزشکی طبقه بندی شود. توکسین های قارچی به 7 گروه اصلی ذیل تقسیم شده اند:

آماتوکسین (سیکلوپیته)

ارلانوس (گونه های کورتیناریوس)

گیرومتیرین (مونتومیتیل – هیدرازین)

موسکارین

اسید ایوتنیک

پسیلو سیبین

کوپرین (دی سولفیراملیک)

برخی از نویسندگان گروه هشتمی را هم در نظر گرفته اند که تنها موجب علائم بیماری زا در ناحیه معده و روده می شود. نشانه های بیماری آمانیتین فالویدها 90 تا 95 درصد از مرگ و میرهای ناشی از مسمومیت قارچی در آمریکای شمالی را در بر می گیرند. این بحث و بررسی یک مورد پزشکی می باشد زیرا قارچ های خراب اغلب برای تشخیص در دسترس نیستند و سمی شدن آنها ممکن است از طریق یک گونه جداگانه یا ترکیب گونه های مختلف صورت پذیرد. اطلاعات Treastrail نشان می دهد که تنها احتمال تشخیص و در دسترس نبودن قارچ 4/3 درصد می باشد.

بیماران این تحقیقها با مشخصات پزشکی قابل مقایسه در مورد خوردن قارچ به این مرکز مراجعه می کنند حتی یک تکه کوچک از یک قارچ سمی نیز ممکن است موجب مرگ شخص گردد. پختن، نمک زدن و خشک کردن، تمام سموم قارچ را غیرفعال نمی کند و حتی بوی دود حاصل از پختن برخی از قارچ های سمی نیز می تواند موجب مسمومیت شود.

فیزیولوژی بیماری:

هر گروه قارچ اثر سمی بودنش را به وسیله یک مکانیسم متفاوت نشا می دهد و توکسین های خاص تمایل به سیستم های اندام های فردی دارند. آماتوکسین هایی که شامل amannitin، verotoxin و phalloide هستند موجب آسیب شدید به سلول ها از طریق جلوگیری کردن از RNA پلی مر از II می شوند که از سنتز پروتئین در سطح سلول جلوگیری می کند که موجب مرگ سلول می شود. اندام های دیگر با سرعت با بوی نقل و انتقال (مثلاً ناحیه معده و روده و کلیه ها) نیز بشدت تحت تأثیر قرار می گیرند. اسید ایبوتنیک به ترتیب Muscimol با اسید گلوتامیک و گیرنده های GABA با مداخله گوینده های CNS پیوند برقرار می کنند. مونومتیل هیدرازین از قارچ های حاوی گیدومیترین ناحیه روده و معده جگر.کبد و کلیه ها را تحت تاثیر قرار می دهد و از راه وابسته به پیریدوکسین در سنتز GABA جلوگیری می کند. فاسکارین (آلکالوئید کشنده و مهلک) سیستم عصبی آتونومیک را تحت تأثیر قرار می دهد. از طریق دی پلاریزاسیون گیرنده های استیل مولین عمل می کند و از طریق تحریک گیرنده تأثیر جانبی خود را نشان می دهد. Coprine از دهیدرژناتر آلدهید جلوگیری می کند که یک واکنش دی سوافیداملیک تولید می کند که د ر آن اتیل الکل مصرف می شود. Psilocybin تاثیرش را بر سیستم عصبی مرکزی از طریق تحریک گیرنده های سروتونین می گذارد. Orellanine و Orelline توکسین های bipyridyl را از Cortinarius orellannus جدا می کند. از طریق جلوگیری از آلکامین فسفات از سلول های پروکسی مال بر nephrotoxic تاثیر می گذارد. عوامل ژنتیکی ممکن است در نشان دادن این توکسین شرکت داشته باشند که مسموم کنندگی دارند که از طریق پختن یا خشک کردن کاهش نمی یابد.

در آمریکا: شیوع و بروز مسموم کنندگی قارچ در هر صدهزار نفر هرساله 5 نفر گزارش شده است. طبق تحقیق دوازده ساله این که Goldfrank و دیگران انجام دادند بیش از 50 درصد بیماران هیچ علائم و نشانه بیماری را نشان نمی دهند، 25 درصد با انجام مراقبت بهداشتی درمان شدند 1015 درصد علائم کمتری داشتند و کمتر از 5 درصد علائم متوسط و معمولی و 2/0 درصد از مسمومیت شدید رنج می بردند. در سال 1999 انجمن آمریکایی مرکز کنترل سم 8996 مورد قارچ را گزارش داد که 2930 مورد تحت مراقبت پزشکی درمان شدند و 6 مورد از بین رفتند.

میزان مرگ و میر / بیماری زایی: میزان مرگ و میر 016/ درصد تخمین زده می‌شود.

نژاد: هیچ اطلاعات علمی یافت نشده که نشان دهد که نتایج مسموم کنندگی قارچ ها به نژاد مربوط شود.

جنسیت: اطلاعات علمی بدست نیامده که حاکی از آن باشد که نتایج مسموم کنندگی قارچ به جنسیت فرد بستگی داشته باشد.

سن: طبق گزارش مجموعه تحقیق مسموممیت انجمن آمریکایی مرکز کنترل سم در سال 1999، 5976 مورد خوردن قارچ در سنین کمتر از 2 سال بود.